شهر گرگان نیز در این ماه آیین های خاص خودش را دارد که از جمله آنها می توان به آیین دسته چوبی اشاره کرد. در شب دوازدهم ماه محرم که شب سوم شهادت امام حسین(ع) است، از بعضی محلات قدیم گرگان مانند سبزه مشهد، سر پیر، دباغان و میخچه گران دسته چوبی عازم محلات دیگر می‌شوند.
آیین دسته چوبی در محلات قدیمی شهر گرگان همچون سبزه مشهد، سر پیر، دباغان و بویژه میخچه گران اجرا شده و سوگواران با در دست داشتن چوب عازم محلات دیگر می شوند.
در آئین دسته چوبی، عزاداران یک چوب یا نی به طول یک متر را به طور عمودی به دست می‌گرفتند و بر بالای سر می بردند و آن را به بالا و پایین حرکت می‌دادند و با دست دیگر سینه می‌زدند و نوحه‌های خاصی را در مسیر راه می خواندند.
تشکیل دسته چوبی با روشن کردن چند مشعل و به دست گرفتن چوب انجام می‌شود، آن گاه با شعار یا علی حرکت عزاداران به سمت محلات دیگر آغاز می شود. بر سر هر چوب فلز یا قپه‌ای گرز مانند یا فلز برنجی شش پر (شش گوش) نصب میشد. افراد دسته چوبی غالبا در میدانگاهی محلات به عزاداری می پرداختند. تعدادی از آنها مشعل گیر بودند. آنها مشعل هایی را به دست می گرفتند تا فضای مراسم عزاداری را روشن نگه دارند.»
شاه بیت مراسم دسته چوبی این است: غلامان علی/ چوُ به دوران مِزَنیم/ تیر بر فرق یزید نامسلمان مِزَنیم. سپس مشعل داران این مشعل ها را در محل می گردانند.
تفاوت دسته چوبی با دسته سینه زنی در این است که در سینه زنی، عزاداران در محل توقف کرده و یک یا دو نوحه می خوانند، ولی در دسته چوبی چنین نیست، فقط همان اشعار خاص خوانده شده و در پایان هم با شعار ‘ای اهل عزا خدا نگهدار’ از محل خارج می شوند.
مضمون اشعاری که در دسته چوبی خوانده می شود ،پشتیبانی از خون شهدا و آمادگی برای جنگیدن با دشمنان و جان نثاری در راه اهل بیت (ع) است.
درباره فلسفه دسته چوبی گفته اند که وقتی خبر شهادت امام حسین (ع) به مردم گرگان رسید، چون شمشیر یا خنجر نداشتند که به جنگ دشمنان آن حضرت بروند با ناراحتی چوب به دست گرفته و آماده خونخواهی شدند.
