غار میرزا

غار میرزا در استان کرمان واقع شده است. غار میرزا در فاصله ۳۰ کیلومتری شمال شرقی شهرستان رفسنجان و در روستای ده رنج قرار دارد. این غار در خرداد ماه ۱۳۸۷ توسط تیم غارنوردی امداد و نجات کوهستان جمعیت هلال احمر استان کرمان با همکاری هیئت کوهنوردی به طور کامل شناسایی و ثبت شد. این غار بکر و زیبا دارای فرودی معلق به طول ۵۰ متر در فضای تالاری به ابعاد ۴۰×۱۰ متر می باشد. غار میرزا دارای ۸ تالار اصلی و ۴ تالار فرعی است که هر کدام از ویژگی‌های خاصی برخوردارند. در بخش میانی غار ۹۰ متر فرود در فضای معلق، غارنورد را به دنیای اسرار آمیزی می‌رساند. وسعت غار در این قسمت به ۱۵۰ متر مربع می‌رسد که این ویژگی غار را در بین غارهای کشور کم نظیر و در میان غارهای استان بی همتا کرده است. ارتفاع بعضی از قندیل‌ها به ۴ متر می‌رسد که سقف تالار را به کف آن متصل می‌کنند. در تالار غربی فسیل جانوری وحشی و در انتهای تالار شمالی برکه آبی وجود دارد. در سقف تالار شمالی دهلیزی به طول ۷۰ متر وجود دارد که ورود به آن مستلزم سنگ نوردی است. از زیبایی های این غار، دست نخوردگی و سالم ماندن غار سنگ ها و استالاگتیت های آن است و از فلش های رنگی و یادگاری بر روی دیوارها خوشبختانه خبری نیست که این امر ناشی از فنی بودن و صعب العبور بودن غار است.
به دهانه غار پا که بگذارید، وارد دهلیز باریکی می شوید که با کمی پیش روی در مسیر عریض تر می شود و دو راه را برای پیش روی مقابل تان قرار می دهد. سوراخی کوچک در سمت راست و مسیری در رو به رو که عریض تر به نظر می رسد. راه اصلی همان سوراخ کوچک سمت راستی است که شما را به چاه ۵۰ متری غار می رساند. در بخش میانی این غار شما با یک فرود ۹۰ متری مواجه می شوید و در فضای معلقی قرار می گیرید که غار را برای شما اسرارآمیزتر می کند. در اینجا وسعت غار به ۱۵۰ متر مربع می رسد و شما می توانید رنگ ها و طرح های متنوعی را در قندیل های سنگی غار ببینید. قندیل هایی که عمر آنها به میلیون ها سال می رسد و بعضی از آنها آنقدر بلند هستند که سقف تالار را به کف آن وصل می کنند.وارد تالار غربی غار که بشوید، غار میرزا برگ های تازه تری را برایتان رو می کند. فسیل جانوران وحشی و قندیل های بلوری منسجمی که شاید نمونه آن را در کمتر غاری سراغ داشته باشید. در انتهای تالار شمالی غار هم برکه آبی با وسعت ۲۵۰ متر مکعب وجود دارد که آب زلالی در آن جمع شده است.
اما با تمام این ها، شاید منحصر به فردترین ویژگی غار میرزا دست نخورده بودن آن است که آن را وارد رقابت نزدیکی با غارهای مشهوری مثل علیصدر و کتله خور می کند. غار میرزا که مدت زیادی از کشف آن نمی گذرد، به لطف کم بازدید بودن و مسیر صعب العبورش قندیل ها و استالاگمیت های سالمی دارد و در سراسر آن خبری از شکستگی و تراش های دستی و یادگاری های بدقواره گردشگران ناآگاه نیست. اگر اهل غارنوردی حرفه ای نیستید، تماشای این غار ممکن است برایتان پردردسر باشد. در این غار شما نیاز به تجهیزاتی مثل کلاه ایمنی، هدلامپ، طناب، کارابین یا می لون و لوازم فرود و صعود دارید تا بتوانید حدود ۵ ساعت در آن گشت و گذار کنید. خوشبختانه هوای گرم این غار این فرصت را فراهم می کند که در تمام فصل های سال سری به آن بزنید و بدون محدودیت های آب و هوایی، از آن بازدید کنید.