حافظیه، آرامگاه شاعر بزرگی پارسی سخن، خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی، شاعر بزرگ سده هشتم ایران و یکی از سخنوران نامی جهان است.
وی متخلص به حافظ و ملقب به لسان الغیب و ترجمان الاسرار است که از مهمترین تاثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می‌شود.
آرامگاه حافظ در شمال شهر شیراز، پایین‌‌تر از دروازه قرآن، در یکی از قبرستان‌های معروف شیراز به نام خاک مصلی قرار دارد. در واقع حافظیه، نام مجموعهٔ آرامگاهی موجود در شمال شهر شیراز و در جنوب دروازهٔ قرآن است. مساحت آن ۱۹۱۱۶ متر مربع می‌باشد و به‌دلیل جای‌دادن آرامگاه حافظ شیرازی در خود به این نام مشهور شده‌است.
تالار حافظیه از آثار دورهٔ زندیان است، ۵۶ متر طول و ۸ متر عرض داشته و از ۲۰ ستون سنگی، هرکدام به ارتفاع ۵ متر تشکیل شده‌است. این تالار پیش‌تر شامل ۴ ستون و ۴ اتاق بوده که بعدها اتاق‌ها از محدودهٔ آن حذف گردیده‌است. در سمت شرق و غرب تالار ۲ اتاق وجود دارد. شیوهٔ معماری این تالار مربوط به دوره‌های هخامنشیان و زندیان است.
حافظیه شامل بخش‌های دیگری همچون کتابخانه حافظیه ،رواق چهار ستونه کریم خان زند (بیست ستون) که به صورت تالاری وسیع، دارای بیست ستون سنگی بلند، ۵۶ متر و طول و ۷ متر عرض در آمده‌است به گونه‌ای که چهار ستون عهد کریم خانی در وسط این بنا قرار گرفته‌است و ارامگاه قوام که در زیر رواق چهار ستون آب انبار حافظیه قرار گرفته‌است نیز می‌باشد.
